۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۰
تقریبا همه از آلودگی محیط زیست با پلاستیک و مشکلات بازیافت آن اطلاع دارند. حتی افراد سهل‌انگاری که روزانه این ماده را در انواع محصولات تولیدی در طبیعت رها می‌کنند.
دانشمندان سعی کرده‌اند پلاستیک‌های قابل تجزیه بسازند، ولی تاکنون فقط توانسته‌اند پلاستیک‌هایی تولید کنند که به ذرات پلاستیک یا Microplastic تبدیل بشوند و آن هم ماه‌ها طول می‌کشد و درنهایت آلودگی ادامه خواهد داشت. مقدار زیادی از این ذرات پلاستیک در همه غذاها و نوشیدنی‌های ما وجود دارد که در درازمدت سلامت زمین و ما را به خطر می‌اندازند.
پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر معمولا از جنس پلی‌لاکتیک‌اسید(با منشا گیاهی) یا پلی‌کاپرولاکتون(صناعی) هستند که قابل تشخیص از پلاستیک‌های یکبار مصرف نیستند و آلودگی آلی ایجاد می‌کنند و در ضمن قدرت آنها کم است و زود پاره می‌شوند.
حال خبری منتشر شده مبنی بر این‌که محققان دانشگاه برکلی، پلاستیکی تهیه کرده‌اند که با فناوری نانو در مواد این پلاستیک آنزیم‌هایی گنجانده می‌شود. این آنزیم‌ها بر اثر تماس با خاک یا آب گرم، فعال شده و پلاستیک را ظرف دو هفته تجزیه و آن را به مونومرهای آن تبدیل می‌کنند.
اگر این تحقیق به نتیجه کامل برسد شاید بتواند دنیا را از خطرات یکی از مهم‌ترین آلوده‌کننده‌های محیط زیست نجات بدهد.
شاید فکر کنید این خبر چه ربطی به سوختگی دارد. اما سلامت زمین به همه ما مربوط است.
کلمات کلیدی: پلاستیک، محیط زیست، آلودگی محیط زیست، زیست تخریب‌پذیر و آنزیم
برای اطلاعات بیشتر می توانید به منابع زیر مراجعه کنید:
ترجمه و تلخیص: دکتر محمد جواد فاطمی
