۰۳ آبان ۱۳۹۹
پوست اهدایی از جسد یا همان آلوگرافت، اولین بار سال۱۸۸۱ به کار رفت و از آن به بعد به طور گسترده برای پوشش زخم در سوختگی استفاده می‌شود. این پوست علاوه بر این‌که پانسمان بیولوژیک است و از زخم در مقابل عفونت، خشک شدن، از دست دادن آب و الکترولیت مراقبت می‌کند، زخم را برای پیوند نهایی نیز آماده کرده و گرفتن موقت آن، یک اندیکاتور برای آماده بودن زخم جهت پیوند است.
در مقاله چاپ شده در شماره مارس۲۰۲۰ مجله Annals of Plastic Surgery به کاربرد بالینی و نقش آلوگرافت در درمان سوختگی، پوشش زخم‌های سوختگی گسترده، استفاده ترکیبی با autograft مش شده، به عنوان آماده کننده زخم و سپس استفاده تاخیری از سلول‌های اتوگرافت کشت شده -که باعث کاهش عفونت و از دست رفتن سلول‌ها می‌شود- و نیز استفاده از ماتریکس پوستی بدون سلول ADM اشاره و مزایا و معایب آن بررسی شده است.
با وجود خطر انتقال بیماری، هنوز آلوگرافت یکی از اصلی‌ترین روش‌ها در درمان انواع سوختگی است.
کلمات کلیدی: پوست آلوگرافت، زخم سوختگی، روش گرافت ساندویچ، کشت سلولی اپیدرمال، ماتریکس درمال بدون سلول
KeyWords: allograft skin، burn care، skin banking، sandwich grafting technique، cultured epidermal autografts، acellular dermal matrix
برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به نشانی زیر مراجعه کنید:
Clinical Applications of Allograft Skin in Burn Care
Chunyang Wang، Feng Zhang، and William C. Lineaweaver،
Annals of Plastic Surgery • Volume ۸۴، Supplement ۲، March ۲۰۲۰
ترجمه و تلخیص: دکتر محمد جواد فاطمی
